"Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się o Mnie". W scenie sądu u piłata widzimy Chrystusa, który pomimo upokorzenia, publicznego potępienia, zachowuje dumę, godność i wewnętrzny spokój, przynależny królowi. Nie jest królem w mniemaniu ludzkim, kimś, kto zabiera innym, aby żyć dostatnio, ale królem, który poświęca samego siebie na drzewie krzyża, aby uwolnić całą ludzkość z niewoli grzechu. Wyjątkowość królewskości Jezusa widoczna jest także w wierności Ojcu, wypełnianiu Jego woli i przykazań. W Liście do Filipian, autor natchniony pisze: "On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi." Przyjmując na ramiona drzewo krzyża, razem z nim zabrał takze nasze słabości, grzechy i całą ciemność ludzkiej duszy. To poświęcenie nie byłoby możliwe bez bezgranicznej miłości do ludzi i świata - swojego królestwa i poddanych, boleśnie doświadczanych przez zło i szatana. W dzisiejszym świecie, który bardzo mocno czci obcych bogów, takich jak: pieniądze, kariera, czy prestiż, zapominamy o królestwie Boga, które jest królestwem świętości i pokoju. Jednak Chrystus pomimo to nadal zaprasza nas do swego królestwa, abyśmy razem z Nim mogli królować w wieczności. W modlitwie pańskiej: Ojcze Nasz, każdego dnia wypowiadamy słowa: "przyjdź królestwo twoje". Niech te słowa, dają nam moc  i wiarę w realną obecność w naszym życiu Jezusa, który jako dobry i miłosierny król troszczy się o każde swoje dziecko. Nawet to najbardziej pogubione, szukające drogi do światła i wyjścia z upadku. Po te osoby, Jezus szczególnie wyciąga swoją królewską dłoń, mówiąc" Pójdź za mną". Nie zapominajmy o bożej miłości i bądzmy wierni Jezusowi - królowi naszych serc.