Śpiew i muzyka są obecne w Kościele od początków jego istnienia. Są sposobami uwielbienia Boga, wyrażają radość i cześć, a także towarzyszą modlitwie, kierując nasze umysły ku sprawą duchowym. Trudno wyobrazić sobie liturgie bez choćby jednej pieśni, dlatego już od czasów wczesnochrześcijańskich, modlitwie wspólnotowej towarzyszyły proste instrumenty muzyczne i śpiew. Rozkwit muzyki religijnej przypadł na czas średniowiecza. To w tym czasie rozpowszechnił się chorał gregoriański, którego nazwa pochodzi od wybitnego teologa i papieża: Grzegorza Wielkiego, który podjął się reformy muzyki liturgicznej, tworząc jednolity repertuar pieśni kościelnych. Chorał gregoriański wykonywany zwłaszcza w klasztorach przez pobożnych mnichów sprzyjał modlitwie i duchowej kontemplacji. Nieodzownym elementem muzyki liturgicznej są organy. Ten wyjątkowy instrument od samego początku pojawienia się w przestrzeni sakralnej, około 900 r. n.e. służył do podtrzymywania śpiewu i jego intonacji. W późniejszych wiekach, zwłaszcza w baroku muzyka organowa rozkwitła za sprawą wielu znamienitych kompozytorów m.in. Jana Sebastiana Bacha, czy Georg Friedrich Händel. Ich utwory, inspirowane ewangeliami, czy dawnymi pieśniami chrześcijańskimi ukazywały piękno i powagę Kościoła, zachęcając do modlitwy i medytacji. Mówiąc o muzyce w ujęciu liturgicznym trzeba wspomnieć o jej patronce – Św. Cecylii, której wspomnienie obchodzimy 22 listopada. Cecylia była rzymską męczennicą z III wieku. Jako gorliwa chrześcijanka złożyła śluby czystości, ofiarując swoje dziewictwo Bogu. Poślubiona Walerianowi, przykładem swojego życia zdołała odmienić jego serce i przyprowadzić go do Chrystusa. Podczas prześladowań chrześcijan, Cecylia i Walerian zostali aresztowani i wkrótce ponieśli śmierć męczeńską. Według legendy. Cecylia, jak przystało na dobrze urodzoną, rzymską pannę grała na harfie i organach wodnych, popularnych wśród bogatego patrycjatu. W naszych modlitwach pamiętajmy o wszystkich muzykach, szczególnie o tych z naszej wspólnoty parafialnej: Siostrze Agacie i Chórze Parafialnym, którzy swoim talentem pomagają nam w modlitwie. Niech w swoim życiu, za przykładem Św. Cecylii kierują swoje myśli i pragnienia ku Chrystusowi i chwalą Go słowami wypływającymi z serca.