Symbolika serca nierozerwalnie kojarzy nam się z miłością. To właśnie ten symbol wysyłamy ukochanej osobie, czy umieszczamy na upominkowych kartach, wręczanych podczas np. walentynek. W czerwcu, który tradycyjnie poświęcony jest kultowi Bożego Serca wpatrujemy się w Najświętsze Serce Jezusa, które jest skarbnicą największej i najdoskonalsze miłości, jaka tylko istnieje. Nie bez przyczyny, w piątek po Bożym Ciele, kiedy obchodzimy Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa słyszymy ewangelię, która przenosi nas na Golgotę. Słyszymy w niej o przebiciu włócznią boku Jezusa, z którego wypłynęła krew i woda. Wydarzenia z Golgoty są świadectwem miłości Boga do każdego z nas, która objawiła się w zbawczej ofierze Jezusa. Serce Jezusa, przebite włócznią, do końca umiłowało całą ludzkość, przyjmując do swojego wnętrza wszystkie nasze przewinienia, trudności i smutki. Krew i woda, które wypłynęły z otwartego Serca Zbawiciela, jak słyszymy w jednej z prefacji mszalnych, stały się początkiem sakramentów Kościoła, których celem jest nasza duchowa odnowa i przylgnięcie do umiłowanego Serca Jezusa. Duży wkład w rozwój kultu Bożego Serca miały objawienia św. Marii Małgorzaty  Alacoque, francuskiej wizytki, która otrzymała od Jezusa zadanie szerzenia kultu Jego Najświętszego Serca. Dziś do form kultu Serca Jezusa, wypływających z objawień św. Małgorzaty należy m.in. praktyka dziewięciu pierwszych piątków miesiąca i przyjmowani komunii św. wynagradzającej, a także wspomniana już uroczystość, obchodzona zgodnie z życzeniem Jezusa, w  piątek po Bożym Ciele. Czasami w naszym życiu nie czujemy się kochani, odrzuceni, lub z wielkim zapałem szukamy prawdziwej miłości do, której każdy z nas jest powołany. Wpatrując się w Serce Jezusa, uczmy się od Niego, miłości, która jest zdolna do największych poświęceń i składajmy w Jego wnętrzu wszystkie nasze trudności i prośmy nasza miłość była uświęcona największą miłością, która wypływa z Serca Zbawiciela. /M.S./