Modlitwa różańcowa to jedna z najpopularniejszych praktyk religijnych. Choć dziś bardzo często uchodzi za przeżytek, czyli „zwykłe klepanie zdrowasiek” to ma w sobie niezwykłą moc i ogromną wartość. Rozważanie poszczególnych tajemnic stanowi doskonałe stadium Pisma, św. i wydarzeń, które odegrały znaczącą rolę w dziele zbawienia i odkupienia świata oraz człowieka. Podczas praktycznie wszystkich objawień, kiedy Maryja ukazywała się m.in. dzieciom fatimskim, Bernadetcie, prosiła o dwie rzeczy: post, oraz właśnie modlitwę różańcową, stawiając ją, jako ogromną broń przeciw złu i szatanowi. Łacińska nazwa modlitwy różańcowej to: „Rosarium”, czyli ogród różany. Odmawiając poszczególne części różańca składamy Maryi bukiet wspaniałych róż razem z naszymi prośbami i podziękowaniami. Łaski płynące z odmawiania różańca były i są widoczne do tej pory. Warto przywołać tu chociażby Bitwę pod Lepanto z 7 października 1571, dzięki, której w Kościele obchodzimy Wspomnienie NMP Różańcowej, Patronki naszej parafialnej społeczności. Bitwa ta powstrzymała szturm wojsk tureckich na Europę, oraz rozpowszechnienie się religii muzułmańskiej.

Zwycięstwo Floty Chrześcijańskiej wyprosił ówczesny papież Pius V, modląc się żarliwie na różańcu. Dominikanie, do których należał św. Pius V, za przykładem swojego założyciela św. Dominika Guzmana rozpoczęli popularyzacje modlitwy różańcowej w Kościele. To dzięki im w naszej Parafii powstało Bractwo Różańcowej, funkcjonujące do dnia dzisiejszego. Jeden z proboszczów krościeńskiej parafii, ks. Walenty Szyguliński, widząc narastający kult Matki Bożej, oraz chcąc podnieść maryjną duchowość w parafii w 1736 roku sprowadził do Krościenka Dominikanów z Klasztoru Św. Trójcy w Krakowie z prośbą o ustanowienie Arcybractwa Różańca Świętego. To wyjątkowe stowarzyszenie rozpoczęło w naszej parafii piękną historię duchowości różańcowej połączonej ze służbą bliźnim. Choć dziś nie jest ono tak liczne jak jeszcze 50 lat temu nadal funkcjonuje wspierając nas wszystkich codzienną modlitwą i pomocą najbardziej potrzebującym. Do duchowej spuścizny Bractwa należy także szerzenie kultu Matki Bożej, który od wielu wieków jest symbolem naszej wspólnoty parafialnej. W ręce Maryi powierzamy wszystkie nasze troski i żale, a przed Jej miłosiernym obliczem w starym kościele codziennie składamy prośby dnia codziennego, co widoczne jest w częstym nawiedzaniu naszej najstarszej świątyni także poza czasem Mszy św. To miejsce przepełnione historią i uświęcone wielowiekową tradycją jest miejscem smutku i rozpaczy, radości i zwycięstwa, jednakże przychodząc tam z każdym problemem człowiek wychodzi umocniony, że te może najskrytsze prośby przedstawił najlepszej z Matek, która z wielką gorliwością przedstawia je swemu Synowi, którego czule trzyma na kolanach. Kultywujmy te piękną tradycje, pamiętajmy o zwyczajach naszych dziadków i pradziadków i tak jak oni nie wypuszczajmy z rąk różańca, który jest nie tylko tarczą przeciw złu ale także różanym łańcuchem łączącym nas z najlepszą z Matek, czułą i kochająca, która nieustannie czeka na każdego potrzebującego pomocy i wsparcia. /M.S./