Aktualności

Św. Łukasz, to jeden z czterech ewangelistów, którego liturgicznie czcimy 18 października. Według tradycji Łukasz pochodził z Antiochii Syryjskiej. Z zawodu był lekarzem. Pod wpływem nauk św. Pawła zaczął wraz z nim podróżować w celu głoszenia ewangelii. Wraz z Pawłem odbył podróż apostolską m.in. do Rzymie, Macedonii i Grecji. Czerpiąc cenne informacje z nauk św. Pawła rozpoczął pisanie ewangelii oraz Dziejów Apostolskich. W ewangelii ukazywał wielokrotnie Chrystusa przebywającego na modlitwie, jego cuda oraz liczne przypowieści. Jako jeden z ewangelistów szczegółowo opisał wydarzenia z życia Maryi, takie jak Zwiastowanie, Nawiedzenie, czy Ofiarowanie Jezusa w świątyni. Ewangelia Łukasza została napisana pięknym i bogatym językiem, co wskazuje na jego wysokie wykształcenie. Jego drugie dzieło – Dzieje Apostolskie oprócz opisów działalności apostołów, są także zbiorem przykładów działania Ducha Św. w świece. Według tradycji Łukasz miał być także malarzem ikon. Legenda mówi, że ikona Czarnej Madonny wyszła spod jego pędzla. Z racji swojego zawodu św. Łukasz został patronem służby zdrowia. W jego ewangelii możemy odnaleźć wiele szczegółowych medycznych opisów chorób. Możemy przeczytać w niej o uzdrowienia teściowej Piotra, cierpiącej z powodu dużej gorączki, o uzdrowieniu trędowatego, paralityka, o uzdrowieniu w szabat człowieka, który miął uschłą rękę, o uzdrowieniu sługi setnika z Kafarnaum, o wskrzeszeniu młodzieńca z Nain, o uzdrowieniu opętanego, o uzdrowieniu kobiety cierpiącej na krwotok, o wskrzeszeniu córki Jaira, o uzdrowieniu epileptyka, o uzdrowieniu niewidomego pod Jerychem. Przez wstawiennictwo św. Łukasza polecajmy dobremu Bogu lekarzy, pielęgniarki, sanitariuszy, salowych, aby poprzez swoją gorliwą posługę i troskę o życie i zdrowie drugiego człowieka zasłużyli na wieczną nagrodę w niebie. /M.S./

W niedzielę, 2 października, nasza parafia obchodziła Uroczystość odpustową ku czci Matki Bożej Różańcowej. Sumie odpustowej przewodniczył i Słowo Boże głosił Ks. dr. Paweł Kochaniewicz, dyrektor Zespołu Szkół Katolickich im bł. P.J. Frassatiego w Nowym Sączu. W kazaniu odpustowym kaznodzieja podkreślił sens jaki przyświeca dobremu przeżywaniu odpustu parafialnego. Podkreślił, że kolorowe kramy i wygląd ogólny nie powinny odwracać wzroku od ołtarza i sfery duchowej wydarzenia. W nawiązaniu do ewangelii opowiadającej o Nawiedzeniu św. Elżbiety, została podkreślona ogromna rola Maryi w dziele okupienia, a także Jej pełne zaufanie i wdzięczność wyśpiewane w hymnie Magnificat. W kazaniu wybrzmiał także duchowy sens modlitwy różańcowej oraz jej wpływ na formowanie duchowe wielu świętych na przestrzeni dziejów. Pomimo niepewnej aury tegoroczna procesja miała tradycyjny charakter. Podążając z różańcem w ręku do pięciu ołtarzy rozlokowanych na cztery strony świata rozważaliśmy ewangelie odczytywane przy każdym z nich. Jesienne krajobrazy podkreślił widok pięknych góralskich strojów, założonych licznie przez parafian. Dziękujemy wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób włączyli się w owocne przeżycie tegorocznego odpustu: księżą, LSO, siostrą zakonnym, panom niosącym baldachim, paniom niosącym feretrony, pocztom sztandarowym całemu Bractwu Różańcowemu za asystę przy Najświętszym Sakramencie, osobom, które przygotowały ołtarze, Orkiestrze Dętej OSP Krościenko, policji oraz wszystkim parafianom za uczestnictwo w procesji. Niech nasza Pani Krościeńska wyprasza wszystkim obfite łaski w swego Syna. /M.S./

GALERIA ZDJĘĆ

„Gdy nie da się minąć ludzkich utrapień,

Pokonać przez los stawianej poprzeczki,

Oazą jest zawsze kościółek na skarpie.

I tam najczęściej szukamy ucieczki.”

Fragment wiersza Krystyny Aleksander najpiękniej oddaje istotę i rolę krościeńskiego kościoła przy rynku. To naznaczone wielowiekową tradycją miejsce od wielu wieków było i jest takim, gdzie na wszystkich biednych, smutnych, zatroskanych i potrzebujących pomocy czeka Ta, która wszystko rozumie, Maryja, Matka Krościeńska, która przyjmuje do siebie wszystkich zwracających się do Niej o pomoc. Od kiedy fale Dunajca wyrzuciły na brzeg obraz Madonny, Krościenko stało się miejscem kultu maryjnego. Formą pobożności i czci oddawanej Maryi, zapoczątkowanej w naszej miejscowości przez krakowskich dominikanów jest modlitwa różańcowa. Ta mająca niezwykłą moc modlitwa stała się niejako symbolem Krościenka i na stałe połączyła jego mieszkańców. Tradycyjny odpust „na Różańcową” gromadził ogromne rzesze pielgrzymów z okolicznych parafii, a nawet ze Słowacji. Starsi Krościeńczanie, będący skarbnicą wiedzy doskonale pamiętają, jak uroczyście obchodzone były październikowe uroczystości. Długa, barwna procesja, piękne regionalne stroje, atmosfera modlitwy i parafialnej jedności. W trudnych chwilach dla naszego narodu, czy wspólnoty lokalnej tutejsi parafianie wierzyli w pomoc Maryi w rozwiązaniu wszelakich problemów. Przed Jej łaskawym obliczem powierzali Bogu wszystkie swoje problemy wierząc w Jej orędownictwo. Czas nie stoi w miejscu. Świat się zmienia. Jednak niezmienną rzeczą jest, że Ona zawsze czeka, czeka i kocha każdego z nas, hamuje boży gniew, bo wie, że każde zbłąkane dziecko prędzej, czy później przyjdzie do swojej mamy, która jak nikt inny potrafi go zrozumieć i wybaczyć. Matko, prosimy udziel pokoju dniom naszym i wspieraj naszą pracę swoją przemożną opieką. /M.S./

W każdym mieście na straży prawa stoi policja, straż miejska, czy inne organy powołane do utrzymania porządku. Jeruzalem, miasto Boga też ma swoich ochroniarzy, którzy nie tylko działają w niebie, ale także na ziemi, gdzie mają pełne ręce roboty. To aniołowie, istoty duchowe, nie posiadające ciała i zapewne odbiegające od znanych nam przedstawień spotykanych w kościołach. Zadaniem aniołów jest pośredniczenie między Bogiem, a ludźmi. Pismo święte w wielu miejscach podaje, że liczba aniołów jest nieskończona. Na podstawie Biblii niebiańską straż możemy podzielić na tzw. Dziewięć Chórów Anielskich: Serafini, Cherubini, Trony, Panowania, Moce, Władze, Księstwa, Archaniołowie i Aniołowie. Szczególnym kultem darzeni są zwłaszcza Archaniołowie. Znamy imiona trzech z nich: Michał, to książę wojska niebieskiego, pomagający nam przezwyciężać siły zła, Gabriel, nazywany jest aniołem stróżem św. Rodziny, Rafał, to archanioł znany z Księgi Tobiasza, towarzysz Tobiasza. Każdy z nas w chwili narodzin otrzymuje od Boga prywatnego ochroniarza, anioła stróża. Jego zadaniem jest czuwanie nad naszą duszą i ciałem. Anioł stróż jest z nami przez całe życie, nie tylko w dzieciństwie. Często jego działanie jest ukryte. Dopiero po pewnym czasie widzimy, że jak to mówią „palec boży” zadziałał. Warto zaprzyjaźnić się ze swoim aniołem stróżem, rozmawiać z nim i stworzyć relację jak z przyjacielem. /M.S./