Wielki Post skłania nasze myśli ku pokucie i umartwieniu. Jest to także czas, kiedy w sposób szczególny rozważamy mękę i śmierć Jezusa, odnajdując w niej tajemnice miłości Boga do Człowieka. Kiedy Chrystus modlił się w ogrodzie oliwnym, prosił apostołów, aby czuwali i trwali na modlitwie razem z Nim. W czasie przeżywania trwogi konania i kuszenia złego ducha, pozostawał całkowicie osamotniony, gdyż apostołowie zasnęli. Poświęcenie jakiemu Zbawiciel poddawał się dla całego świata, powinno pobudzać nas do czuwania i rozmyślania, szczególnie do zjednoczenia z Jego cierpieniami. Okazją do tego są wielkopostne nabożeństwa pasyjne, takie jak Droga Krzyżowa, czy Gorzkie Żale. W czasie ich trwania, uduchowieni słowem i śpiewem, a także piękną i nacechowaną emocjonalnie treścią możemy odkryć sens zbawczego planu zbawienia i na nowo rozpoznać przesłanie z niego wypływające. Zachęcamy także do podejmowania osobistych rozważań, zwłaszcza w piątki, kiedy dokonała się największa ofiara miłości. Pomocą do tego mogą być m.in. teksty takie jak „Pasja”, wg. Anny Katarzyny Emmerich, jednej z największych mistyczek Kościoła, która doświadczyła wielu wizji i przeżyć związanych z męką Jezusa. Szczegółowy program nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali jest podany w ogłoszeniach. /M.S/
Tegoroczny Wielki Post, który tradycyjnie rozpoczyna środa popielcowa przypada w szczególnym czasie trwającego w Kościele Roku Jubileuszowego. Ten czas duchowej odnowy Kościoła i szczególnych łask jest dobrym momentem na zastanowienie się nad naszą kondycją duchową i rolą wiary w naszym życiu. W sposób szczególny o duchowej odnowie przypomina nam obrzęd posypania głów popiołem. Popiół, pochodzący ze spalonych palm wielkanocnych ma nam uzmysłowić kruchość i marność naszego ziemskiego życia, które przemija, ale może trwać wiecznie w domu Ojca. Wypowiadane słowa kapłana: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz”, lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelie” stanowią zachęcenie do zmiany stylu życia i pochylenia się nad kwestią wieczności, która nie należy do najbardziej rozmyślonych spraw. Często zapominamy o naszym przeznaczeniu, jako wierzących, jakim jest niebo. Wielki Post ma za zadanie nie tylko dobrze przygotować nas na święta Wielkiej Nocy, ale także sprawić, aby w naszym życiu zaszła jakaś zmiana, która będzie dla nas dobra duchowo. Zastanówmy się nad tą kwestią przyjmując na swoje głowy popiół i wzbudźmy w sobie pragnienie poprawy naszego życia i powrót na prawdziwą ścieżkę wiary, dobrym pomysłem, pomocnym w tym przedsięwzięciu jest podjęcie postanowienia wielkopostnego. Może nim być codzienne rozważanie ewangelii z danego dnia, pomoc bliźnim, lub jakaś inna aktywność, którą podejmiemy z miłości do Jezusa, która jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności i problemy naszego ziemskiego życia./M.S./
Święty Józef, którego szczególnie czcimy w marcu, to wyjątkowa postać na kartach Ewangelii. Pojawia się epizodycznie, nic nie mówi, ale z całą pewnością daje z siebie sto procent dla innych. Działa w ukryciu, tak spełnia swoją rolę w bożym planie zbawienia. Troszczy się o Maryję, opiekuje się Jezusem, ze wszystkich sił stara się zapewnić dobry byt Świętej Rodzinie. Patrząc na Jego życie, wielu z nas mogłoby powiedzieć, że dla współczesnego świata Jego życie jest przegrane. Nic nie osiągnął, pozostawał w trudnej sytuacji materialnej, niepewności jutra i swojej roli. Jednak, podobnie jak Maryja, Józef ani razu nie skarży się na swoje życie. Z wiarą i nadzieją przyjmuje Bożą wolę i ze wszystkich sił stara się jak najlepiej ją wypełnić. Dla nas często taka postawa pokory, byłaby wręcz niemożliwa. We współczesnym świecie, rzadko kiedy liczy się inny człowiek, oprócz nas. Św. Józef uczy nas, że czasem trzeba coś poświęcić, nawet swoje szczęście, aby zyskać coś wspanialszego. Od tego wyjątkowego patrona powinniśmy także uczyć się cnoty czystości, którą Św. Józef szczególnie jaśniał. Jej zachowanie, pozwoliło mu przebywać w tak bliskiej relacji z Maryją i Jezusem, a następnie skonać w ich czułych ramionach. Ta „piękna śmierć”, nazywana też „dobrą” nadała Św. Józefowi szczególne orędownictwo w chwili śmierci i przejścia do domu Ojca w niebie. Jednak Św. Józef nie wspiera nas tylko w tym ostatnim momencie życia, przeciwnie, w każdej potrzebie prośmy o Jego wstawiennictwo u Boga. Wielu świętych, podkreślało jak postać Św. Józefa jest szczególna w ich życiu. Św. Teresa, nazywała go swoim opiekunem i obrońcą, kiedy miała jakiś problem zawsze znajdowała pociechę i ukojenie w Dziewiczym Opiekunie Jezusa. Także i my, borykający się z różnymi problemami spróbujmy zwrócić się z nimi do Św. Józefa. Niech przykład Jego świątobliwego i czystego życia, przyciągnie nas do Jezusa, który wielkim szacunkiem i miłością darzył swojego ziemskiego Opiekuna, a teraz z wielką miłością wysłuchuje próśb zanoszonych przez Jego wstawiennictwo.
Naszą modlitwą obejmijmy Męską Apostolską Grupę Św. Józefa, która zrzesza Mężczyzn z naszej wspólnoty parafialnej, którzy wzorując się na Cieśli z Nazaretu, chcą prowadzić swoje życie w łasce bożej i miłość względem bliźniego. Jednocześnie zapraszamy wszystkich chętnych Panów do wstąpienia w szeregi grupy. Dodatkowe informacje udziela Ks. Marek, opiekun Grupy Św. Józefa. /M.S./
Bardzo się cieszymy, że znajdują się chłopcy, którzy czytają Biblię ludziom. Towarzyszą nam w modlitwie przy ołtarzu. Od poniedziałku mamy nowych lektorów, którzy po specjalnym kursie podjęli posługę słowa w naszej parafii.
Można zerknąć do "GALERII"
Głębsze rozumienie wiary pomaga w lepszym jej przeżywaniu, dlatego serdecznie zapraszamy do udziału w katechezach dla dorosłych online, prowadzonych przez najlepszych wykładowców z naszej seminaryjnej uczelni. Będą one odbywać się w praktycznie każdy poniedziałek o g. 20.00 na kanale youtube. Link do strony znajduje się na plakacie i na naszej stronie parafialnej.
Aby zapewnić lepszą przestrzeń i bardziej Was zachęcić do udziału, zapraszamy do WSPÓLNEGO oglądania katechez z możliwością późniejszej dyskusji. Spotkania będą odbywać się w Centrum Ekologii Integralnej pod Kopią Górką lub w salce na plebani, o czym będziemy informować.
Więcej informacji na stronie Diecezji Tarnowskiej. <tutaj>
Święto Ofiarowania Pańskiego, w naszej polskiej, tradycji kończące okres bożonarodzeniowego świętowania, emanuje światłem i jasnością. Bije ono od przynoszonych do kościoła zapalony gromnic, a szczególnie wypływa z odczytywanej w tym dniu ewangelii. Jezus zostaje w niej przedstawiony jako “światło na oświecenie pogan i chwała Izraela”. Symeon, rozpoznając w Jezusie Mesjasza, ukazuje Jego zapowiadaną przez proroków misję zbawienia wszystkich ludzi. Światło symbolizuje prawdę, nadzieję i życie wieczne, które Chrystus przynosi światu pogrążonemu w ciemności grzechu. Za tym wyjątkowym światłem podążają Maryja i Józef, którzy przynosząc Jezusa do świątyni wypełniają obowiązek wobec Prawa Mojżeszowego. Chociaż Jezus jako Syn Boży nie wymagał oczyszczenia ani ofiary, Jego rodzice wypełnili przepisy, pokazując, że życie człowieka powinno być podporządkowane woli Boga. Jednak ta pełna spokoju i rodzinnego ciepła scena, przypomina także o przeznaczeniu Jezusa. Symeon zapowiada, że Jezus stanie się “znakiem sprzeciwu”, a miecz boleści przeniknie duszę Maryi. Proroctwo to wskazuje na przyszłe cierpienie Jezusa i Jego odrzucenie przez ludzi, a także na duchowe współcierpienie Maryi jako Matki Zbawiciela, która podąży za Nim na Golgotę. 2 lutego Kościół obchodzi także Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Szczególną modlitwą i ofiarą otoczmy osoby zakonne, które naśladują ofiarowanie Chrystusa poprzez swoje śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa i tą drogą dążą do światłości w niebie. Wpatrzeni w przykład Maryi i Józefa zawierzajmy Bogu nasze życie na każdym jego etapie. Powierzajmy także innych, którzy być może nie znają Jezusa i Jego nauki, aby opromienieni Jego światłem podążali w życiu drogą wiodącą do nieustającej światłości w niebie. /M.S./
Strona 1 z 3