Trudne chwile i wydarzenia są nieodłączną częścią naszego ziemskiego życia. Pewne rzeczy po prostu nas przerastają i mamy takie wrażenie, że są ponad nasze siły. W takich sytuacjach szukamy wsparcia w Bogu, czy w drugim człowieku. Beznadziejne i trudne sprawy to specjalność św. Rity, włoskiej zakonnicy i mistyczki, która dzięki swojemu szczególnemu orędownictwu u Boga dziś jest jedną z najbardziej czczonych świętych.
Rita w życiu rodzinnym nie miała łatwo. Jej mąż był porywczy i brutalny, jednak Rita cierpliwie znosiła wszystkie trudności. Kiedy jej mąż zginął w porachunkach między rodami, dwóch synów Rity chciało pomścić śmierć ojca, jednak ona prosiła Boga by umarli, zamiast stać się zabójcami. Jej życzenie się spełniło obydwaj zmarli w czasie epidemii. Po owdowieniu Rita wstąpiła do klasztoru augustianek. Odznaczała się wielką gorliwością w wykonywaniu najprostszych prac, a także miała szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej. Przez 15 lat nosiła na czole cierń, świadczący o jej doskonałym zjednoczeniu z cierpiącym Zbawicielem, który według legendy pewnego dnia sprawił Ricie prezent. W środku zimy Jezus ofiarował jej bukiet pięknie pachnących róż. Św. Rita zmarła w swoim klasztorze w Cascii 22 maja 1447 r. Jej ciało do dziś pozostało w stanie nienaruszonym. Niezwykły rozwój kultu świętej nastąpił od razu po jej śmierci. Ludzie prosząc Boga za jej wstawiennictwem o sprawy beznadziejne byli wysłuchiwani i nigdy nie pozostawali bez pomocy. W Polsce powstało wiele kościołów noszących wezwanie tej świętej, a niedaleko nas, w Nowym Sączu erygowano pierwsze w Polsce Sanktuarium św. Rity. /M.S/
Więcej o św. Ricie, jak i o nowosądeckim sanktuarium możemy przeczytać na stronie:
Maj to taki szczególny miesiąc, kiedy oddajemy szczególną cześć Matce Bożej, a w kościołach rozbrzmiewa śpiew litanii loretańskiej. Poszczególne wezwania sławią postać Maryi i przedstawiają Jej wielka godność jako Matki Jezusa nazywając Ją Pocieszycielką strapionych, Matką nadziei czy Królową Aniołów. Maryja odegrała ogromną rolę w dziele zbawienia.
W historii Kościoła nie brakuje męczenników. Umierali różnie. Zabijani, paleni, łamani na kole, ścinani mieczem czy krzyżowani. Każdy z nich umierał ze świadomością, że umiera dla Chrystusa. Przyczyną ich śmierci najczęściej była wiara. Ale nie zawsze. Św. Stanisław ze Szczepanowa zginął w wyniku konfliktu z królem. Kiedy widział zło i grzech nie siedział cicho udając, że nic się nie dzieje. Potrafił powiedzieć nie i sprzeciwić się królowi.
Refren psalmu responsoryjnego, który śpiewamy 3 maja mówi o chlubie naszego narodu. Tą chlubą jest Maryja, którą 3 maja czcimy, jako Królową Polski. Pobożność Maryjna ma w Polsce swoją długą tradycję. Polacy w Maryi zawsze widzieli swoją orędowniczkę i opiekunkę w najcięższych chwilach życia. Liczne kościoły, sanktuaria oraz czczone wizerunki Maryjne świadczą o wielkim kulcie, jakim Polacy obdarzają Matkę Chrystusa.
Po raz XIV w dniach 1-7 maja będziemy obchodzić Ogólnopolski Tydzień Biblijny. Rozpocznie go Niedziela Biblijna. Tegoroczne hasło Tygodnia Biblijnego to: „Posłani z darem pokoju Jezusa zmartwychwstałego”. Słowa te będą rozważane w wybranych fragmentach Ewangelii wg św. Łukasza. Wybór tej Ewangelii jest nieprzypadkowy. Została ona wskazana jako Ewangelia mówiąca o pokoju, który w obecnych czasach jest tak bardzo potrzebny. Św. Łukasz w swojej Ewangelii aż dwa razy przytacza słowa Jezusa mówiące o pokoju. Pierwszy fragment opowiada o posłaniu 72 uczniów do głoszenia Ewangelii. Jezus wyjaśnia im, aby głosząc ją, nieśli pokój – „pokój temu domowi” (Łk 10,5). Druga sytuacja ma miejsce zaraz po zmartwychwstaniu, kiedy Jezus przychodzi do ukrywających się w Wieczerniku apostołów i mówi im „Pokój wam!” (Łk 24,36).
Św. Marek pochodził z Palestyny. Był uczniem św. Barnaby i św. Piotra. Towarzyszył im w podróżach apostolskich do Antiochii i na Cypr. Swoją ewangelię napisał przed rokiem 62 najprawdopodobniej w Rzymie. Ewangelia Marka mówi nam o działalności Jezusa po chrzcie w Jordanie, cudach i uzdrowieniach. Zawiera także opis Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa. Św. Marek został patronem notariuszy, pisarzy oraz Wenecji, gdzie jest szczególnie czczony.